تأثیر کیفیت گزارشگری مالی و کیفیت افشاء بر هزینه سرمایه: رویکرد متغیرهای ابزاری

هزینه سرمایه به‌عنوان حداقل نرخ بازدهی تعریف می‌شود که شرکت باید کسب نماید تا ثروت سهامدارانش، کاهش نیابد. عدم تقارن اطلاعاتی بین شرکت، سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان می‌تواند منجر به افزایش هزینه سرمایه گردد. یکی از راه‌های کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و به‌تبع آن کاهش هزینه سرمایه، افزایش کیفیت گزارش‌های مالی و کیفیت افشاء است. در برخی پژوهش‌های پیشین به موضوع فوق اشاره شده است ولی باید توجه داشت که کیفیت گزارشگری مالی و کیفیت افشاء، خود از متغیرهای دیگری تأثیر می‌پذیرند. این امر می‌تواند موجب ایجاد تورش درون‌زایی در مدل رگرسیونی شود و نتایج غیرقابل اتّکایی ارائه کند ولی در پژوهش‌های پیشین داخلی به امکان ایجاد آن، اشاره‌ای نشده است. در این پژوهش، برای غلبه بر تورش درون‌زایی، رابطه کیفیت گزارشگری مالی و کیفیت افشاء با هزینه سرمایه، با به‌کارگیری رویکرد متغیرهای ابزاری و برآوردگر گشتاورهای تعمیم‌یافته در 124 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1382 تا 1394 بررسی‌شده است. نتایج نشان می‌دهد که در بررسی رابطه بین متغیرهای ذکرشده، تورش درون‌زایی وجود دارد و نتایج استفاده از رویکرد متغیرهای ابزاری، بیانگر وجود رابطه منفی و معنادار بین دو متغیر کیفیت گزارشگری مالی و کیفیت افشاء با هزینه سرمایه، است.